Η λαμαρίνα είχε τη δικής της ιστορία: ναυτικός δίσκος

 

Προστασία ναυτικών σε συνθήκες χαμηλών θερμοκρασιών και ψύχους

 

Το εγκαταλειμμένο νοσηλευτικό ίδρυμα εμπορικού ναυτικού

Τη δεκαετία του 1950, οι Αθηναίοι το εξυμνούσαν ως ένα από τα πιο σύγχρονα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας. Σήμερα, το πρώην Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εμπορικού Ναυτικού δεν δέχεται ασθενείς. Τακτικότεροι επισκέπτες σήμερα είναι ναρκομανείς, γύφτοι και άστεγοι.

Το εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο απλώνεται σε μία έκταση 119 στρεμμάτων στους πρόποδες της Πεντέλης. Πρόκειται για ένα επιβλητικό 5όροφο κτίριο 11.600 τετραγωνικών μέτρων, που χτίστηκε το 1948, αρχικά ως σανατόριο για τους ναυτικούς. Σημαντικό μέρος της χρηματοδότησης προήλθε από τις αποζημιώσεις των ναυτικών που πνίγηκαν στα σαπιοκάραβα της μεταπολεμικής ναυσιπλοΐας.

Περί τα μέσα της δεκαετίας του ’50, ξεκίνησε να λειτουργεί ως μονάδα παθήσεων θώρακα. Διέθετε τουλάχιστον 300 κλίνες, ενώ όλα τα δωμάτια ασθενών είχαν ιδιωτική τουαλέτα και εγκατάσταση κλιματισμού. Εν τέλει, το φθινόπωρο του 1975, η κυβέρνηση αποφάσισε να το μετατρέψει σε Γενικό Νοσοκομείο.

Φωτογραφία από ρεπορτάζ του 1988

Εν μία νυκτί, το ΝΙΕΝ έκλεισε τις πύλες του, προκειμένου να ανακαινιστεί. Η ανάθεση του έργου οριστικοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 1977 και δύο μήνες αργότερα, ξεκίνησαν οι εργασίες. Η κατασκευάστρια εταιρεία εισέπραξε 110 εκατομμύρια δραχμές για την υλοποίησή του.

Η εγκατάλειψη και το «νοσοκομείο φάντασμα»
Ωστόσο, 7 χρόνια αφού είχε παύσει τη λειτουργία του υπό το πρίσμα του εκσυγχρονισμού, η πρόοδος των εργασιών ήταν ακόμα μηδενική. Η μοναδική εμφανής μετατροπή που είχε γίνει στο πρώην νοσοκομειακό ίδρυμα ήταν η τοποθέτηση μιας μπρούτζινης πλάκας στην καγκελόπορτα εισόδου, η οποία ενημέρωνε τους περαστικούς για την επικείμενη ανακαίνιση.

Στις αρχές του 1982, η κατασκευαστική εταιρεία αποσύρθηκε πλήρως από το έργο. Έτσι, το κτίριο αφέθηκε ολοκληρωτικά στην τύχη του.

Από τότε μέχρι σήμερα, το ΝΙΕΝ παραμένει ξεχασμένο από την πολιτεία. Όσες υποσχέσεις δόθηκαν, ξεχάστηκαν σχεδόν αμέσως, ενώ οι επανειλημμένες εκκλήσεις των σωματείων των Ναυτικών, αλλά και της τοπικής κοινότητας της Πεντέλης και των Μελισσίων πέφτουν επί μισό αιώνα στο κενό.

Το 1989, ο τότε υπουργός Υγείας είχε δεσμευτεί να επαναλειτουργήσει το νοσοκομείο μέσα σε 7 μήνες. Δεν έγινε τίποτα. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισαν νέοι ψίθυροι ότι ετοιμαζόταν η εκποίηση σε ιδιώτες για «αξιοποίηση». Διαχρονικά, οι ναυτεργατικές ενώσεις διεκδικούν «να επαναλειτουργήσει ως πανεπιστημιακή κλινική για την πρόληψη και αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών».

Πρόσφατα, ενόψει της πανδημίας, εκφράστηκε η ιδέα να εξοπλιστεί με κλίνες ΜΕΘ. Παρόλα αυτά, καμία πρόταση για την αξιοποίησή του τελικά δεν ευοδώθηκε. Πλέον, το εσωτερικό του ΝΙΕΝ είναι ρημαγμένο από τις λεηλασίες και τους βανδαλισμούς, ενώ η μεγάλη πευκόφυτη έκταση έγινε βοσκότοπος για αιγοπρόβατα. Κατά καιρούς, άστεγοι και τοξικομανείς βρίσκουν καταφύγιο στο αχανές υπόγειο του κτιρίου.

Με τα χρόνια, το όνομα του πρώην νοσοκομείου αποσυνδέθηκε πλήρως από έννοιες υγείας και περίθαλψης. Αντίθετα, ταυτίστηκε με θρύλους ακόμα και με σατανιστικές τελετές. Τακτικοί θαμώνες του δεν είναι πια ασθενείς, αλλά ναρκομανείς, γύφτοι, άστεγοι και νυχτερινοί εξερευνητές.

Είναι γεγονός ότι η όψη του -ιδίως το βράδυ- είναι απόκοσμη. Το πενταόροφο κτίριο, με την εντυπωσιακή θέα, θυμίζει σκηνικό ταινίας. Πόρτες, παράθυρα και σωλήνες έχουν ξηλωθεί. Οι τοίχοι «κοσμούνται» από γκράφιτι, ενώ στις άδειες αίθουσες αντηχούν θόρυβοι της φύσης ή οι φωνές των ανήσυχων επισκεπτών.

Πηγή: Μηχανή του χρόνου

Στήριξε τον σύλλογο,
γίνε μέλος του.

Η λαμαρίνα είχε τη δικής της ιστορία: Master Chef κοτοπολο πόρνο